مقایسه BOOTP و DHCP

هر هاب یک نوع درخواست از BOOTP و یا DHCP را پردازش می کند. BOOTP از تعداد محدودی از پارامترهای تنظیمات کلاینت ها با نام Vendor Extension پشتیبانی می کند در صورتی که DHCP از مجموعه بزرگتر و گسترده تری از پارامترهای پیکربندی کلاینت ها با نام Option را ارائه می دهد.

BOOTP از فرآیند پیکربندی دو فازی در ارتباط کلاینت ها با سرور BOOTP در جهت تعیین آدرس آی پی، انتخاب فایل های Boot و ارتباط کلاینت ها به صورت جزیی با پروتکل انتقال فایل که برای اجرا Boot Image است استفاده می کند. به طور مثال BOOTP در Thin Client و Zero Client ها کارایی دارد. در شرایطی که OS بوت نشده باشد از طریق BOOTP امکان اختصاص آی پی مقدور است در حالی که DHCP زمانی که سیستم روشن و بوت شده باشد امکان اختصاص آی پی را دارد و زمان رزرو اتوماتیک آی پی در DHCP 8 روز و BOOTP 30 روز می باشد. زیرا BOOTP بر این پایه بنیانگذاری شده است که کامپیوتر کلاینت ها جا به جایی و تغییر کمتری دارد.