Stuxnet ویروسی علیه ایران

کابل های کامپیوتر مانند مار در سراسر زمین مانند یک فلوچارت مرموز هستند اما در حقیقت هیچ تفاوتی با خط مقدم جنگ ندارند این یک جنگ سایبری است که میتواند از یک دفتر یا یک نیمکت در پارک رهبری شود. مبارزه با موذی ترین تسلیحات دیجیتال که قادر به فلج کردن منابع آب نیروگاهها بانک ها و زیر ساخت های بسیار است به هیچ عنوان کار ساده ای نیست. به رسمیت شناختن چنین تهدیدی در ژوئن 2010 با کشف استاکس نت که حجم آن 500 کیلو بایت بود آغاز شد. این ویروس حداقل در 14 سایت صنعتی ایران از جمله نیروگاه غنی سازی اورانیوم در نطنز منتشرگردید. این حدس میرود که منجر به از کار افتادن موقت یک پنجم از سانتریفیوژها شد. اما ایران در هیچ زمان گزارشی مبنی بر از کار افتادن سانتریفیوژهای خود ارائه نکرد.

 این کرم یک قطعه استادانه و بی سابقه و مخرب بود که در 3 مرحله نشر گردید. در اولین حمله هدف آن ماشین آلات مایکروسافت و ویندوز بود. سپس آنرا به دنبال نرم افزار زیمنس (Step7) که مبتنی بر ویندوز برای هدایت کنترل کننده های صنعتی (PLC) و برای خرابکاری در سانتریفیوژها بود مقصد قرار داد. سپس در محیط برای کامپیوترهایی که حتی به اینترنت هم متصل نبودند حتی از طریق وصل یک Flash آلوده مخرب واقع شد. در سال 2012 لئون پانتا وزیر دفاع امریکا هشدار داد که این یک پرل هاربر سایبری است. گرچه نویسندگان Stuxnet مشخص نیستند اما گمانه زنی ها انگشت اتهام را به سوی امریکا و اسرائیل دراز میکند.